Utrecht verraden
De zwaluwen rusten reeds
het stadse licht is de enige hoop
nu donker Utrecht schaduw werpt
langs het park, langs de grachten.
Gedenk hiaten tussen de panden,
smalle stegen, verlaten studenten
lallend op deze uren, verduren we
samen de laatste gaatjes dag:
je zit in de wijn, in iedere pas
dans. Je laat me Utrecht verraden
zag hoe ik werd gadegeslagen
om terug te keren in de tijd dat
we nog niet kwijt waren, droomden
over vliegen over wereldsteden en nu
ben ik thuis in alle hoeken straat;
klinkers hoorden ons verhaal
en nu vertellen ze mijn leven, mijn zijde.
Paul de Bruijn
24-02-2014