Luchtschilderijen
Het moet in de genen zitten,
Het heeft altijd in mij gesluimerd,
want ik ben een krak in wolken lezen.
Ik kon als kind terwijl ik naar de wolken keek
alles voorbij zien waaien
van mystieke figuren, landkaarten, dieren
en natuurlijk die eeuwige lachende gezichten.
Ik kon zo mijn potlood nemen en de contouren
op mijn blad weergeven.
Verrassend was wat ik toverde.
Anderen zagen dan weer stapelwolken
schapenwolken, sluimerwolken.
Maar ik zag dus poëzie.
Het is een boeiende bezigheid,
terwijl je wandelend een lang traject moet afleggen.
Het is een leuke hobby en het kost niks.
Claire Vanfleteren ©