Geen afscheid, nu nog niet.
Ik voel me verloren.
Alsof ik niet ben geboren.
Alsof ik wacht tot ik kan komen.
Kijkend vanuit de hoogste bomen.
Onopgemerkt gedreven.
Vragend waar je bent gebleven.
Mijn stappen zwaar als lood.
Alstublieft, laat me niet alleen.
Ik kan het niet.
Ik kan je niet laten gaan.
Zonder jou niet langer een zinvol bestaan.
Blijf nog wat langer bij mij.
Zij aan zij, overlevend, strijdend.
Als het na de strijd nog niet gaat.
Zal ik je los moeten laten.
Dat afscheid zal ik haten!