mijn moeder hield van de duinen de wind in het weelderig haar al veranderde ze op die ene avond toen de zware storm wat had weggerukt niet dat ze moelijk te benaderen was want ik zag haar dikwijls in het duin haar ogen gericht op de vele wolken en de huisjes voor haar oude gezicht het waren er velen sommige jaren oud de andere geverfd en opnieuw gebouwd maar niks kon haar nog meer bekoren dan tarwe en koren in het dode hout