Ik voel me nu eenzaam in huis.
Alles is nu stil om me heen,
zelfs geen windgeruis.
Vandaag kwam ik je even tegen,
en moest ik lachen,
om de grappige dingen die we samen deden.
Maar mijn tranen kwamen weer
zoals zo vaak keer op keer.
Ik fluister je naam,
zoals je altijd hebt bestaan.
Dan weet ik dat je er niet meer bent.
En wanneer de stilte is terug gekeerd.
Mis ik je zoals veeleer.