Ik zag de tranen achter je ogen branden.
Je keek me aan en zei me:
'ik kan het niet meer aan,
laat me aub gaan!'
Je vertelt me je leven en
elke keer zie ik weer die tranen,
vol pijn en verdriet
die nooit iemand ziet.
Tegen mij ben je eerlijk
aan mij laat je het zien
je ogen,
hebben tegen mij nog nooit gelogen.
Tegen anderen des te meer
het vrolijk gehuppel
die fake lach
en dan dat destructief gedrag.
Jouw manier van praten
niet zoals het hoort,
jouw manier van communiceren
op een positieve manier moet je het nog leren.
Ik zie je verzwakken,
ik zie je wegkwijnen
voor ik het besefte, goed en wel,
was je alweer weggekwijnd in een hel.
Een nieuwe hel die je moet doorstaan
elke morgen opstaan
elke dag leven
je hebt niets meer om om te geven.