Mijn tante is in haar slaap gegaan
plotseling niemand zag het aankomen
de onwerkelijkheid duistert
rondom de maansikkel
zo doof voor het leven doorgaat
en het ineens stil staat.
Het verdriet zo groot voor de familie
langzaam en lang is de condoleance rij
mensen staan buiten
er rijdt een ambulance voorbij.
Met mijn ogen wil ik er zijn
ik wil alles zien en geven
voor mijn bloed het leven.
We drinken nog een kop koffie
door oogcontact vertellen we
weet je nog?
Mijn stem zal vertellen van tante
die ooit het straatje verderop bewoonde
met de glooiende tuin badend in zonlicht
haar vrolijke bloemetjes jurk uitbundige lach
en zwaar bonders geloof
ze maakte zelf jam van rozenbottels ingemaakt
verwonderd wilde ik weten
het was de lekkerste jam die ik ooit at.
Bonder zwaarte ons bestaan is als een schaduw
van de kansel spreekt hij tot de kleinkinderen
oma is verhuisd haar geest is nu thuis
de hemel en die andere plaats en
als ter helle nedergedaald wij zullen allen sterven
werd dit vaak herhaald.
Herinner ik me mijn hoofd naar een kerkbank gebogen
hoe is dit voor een kind?
Vogels floten op het kerkhof
het zal weer lente worden
de dogma's gooi ik overboord
van zwaarte zullen ze zeker zinken.
Ik drink het in als de vogels fluiten
de dag dat ik vloekte
en dacht aan rozenbottel jam
Rust zacht in de schoot van moeder aarde
de Vader zal je in zijn armen sluiten.