nog vaak denk ik aan
die eenzame bange nachten
van gedempte tranen en
zakdoeken onder het hoofdkussen
weken en dagen van dragen en waken
alles te geven wat nog overbleef
terwijl de zon steeds dieper
wegzakte tot daar waar haar laatste
straaltje licht op zou zijn
en toch zal er
ooit een dag komen
van armen om me heen
losjes en speels als wandelend
op het strand bij een zachte bries
en stevig om me heen gewikkeld
als een extra warme jas
tegen kou, regen
en storm