Oog Van de nacht Een cel zonder tralies Een dwaling zonder bestemming Liefde in een schip Die nooit de horizon zal berijken Ik voel de poort naar niets En de engelen die de zwakken dragen Hun kracht is een zegen Een wedloop tegen beter weten in Zo vaak hun handen gedeeld Geen moment geklaagd Ik vraag de wind rust te brengen Rust voor getergde schouders Woorden zijjn woorden Zij vinden hun weg Ik denk nu op hun bestemming Want in gedachten...zie ik een traan op elke wang Dit lijkt op een knipoog Volgend op gevoelens in een hart Als de nacht om armt Fluister dan een naam Vind dan rust in het schijnsel van de maan Ik weet dat daar verloren zielen luisteren Zij dragen daar de fakkels van troost ***Wim****