jouw mysterieus bestaan achteloos woel ik het zand wil de kleuren vragen welke voeten zij ooit hebben gedragen in de losheid van de wind opent glimlach donkere ogen met een heldere herkenningsblik traditioneel zijn woorden al geteld maar met het lichte loken komt er weer spanning in het veld cultuurgebaren wijzen wegen die voor mij onzichtbaar zijn voel handen wringen in verlatingspijn toch delen we de sfeer de drukte en het geroezemoes van leven in de smeltkroes van het mooie weer kom laat mij delen in de sprookjes van jouw mysterieus bestaan liefde zien die ook jou gelukkig maakt wil melker 18/11/2017