Ik noem je meikind mijn eerste katje lang gekoesterd verlangen en op het juiste moment was je daar in mijn hart het mooiste voor ogen heelde je oude wonden en gaf zoveel meer we zijn verbonden anders, dan de dag vier jaar geleden kwam en je moest gaan de eerste nacht die over je viel in de aarde dacht ik dood te gaan van verdriet het zou zwart blijven het wordt alleen anders echt verlaten heb je niet In dromen, soms weten kom je dichterbij al is de hemel nog zo hoog in de ziel zijn we vrij op een foto kijk je me aan tijd brengt scheuren, vlammen liefde brandt als enige rust en raak jij niet vergeten zolang ik er ben waar ik zocht ontstond een regenboog kleuren als in mei ben ik verwonderd dankbaar blij voor jouw leven in mijn bestaan.