we plakken stukjes duister aan elkaar om het licht geen kans te geven te zien wat wij alzo meemaken en beleven niet alles werd natuurlijk zo naadloos afgeplakt ook wat contrast kreeg zijn kans voor nauwelijks herkenbaar toch een vrolijke sjans stemmig werd de ruimte schaars verlicht de oplichtende bordjes uit waren duidelijk verplicht bij de laatste nummers slow stilstaan was de manier van go met gesloten ogen gingen alle knoopjes open werd begeerd en gestreeld tot de zaalwacht plots het helle licht aandeed men heel verbaasd wat kleding schikte ogen afgewend om niet meteen zich dood te schrikken van hemel naar hel gaat snel