Baltsvlucht De Kievit vertoont zijn buitelende klucht in welgekende snelle duikende vlucht om dan vlak boven de grond horizontaal te gaan te landen of er verder tegenaan te gaan altijd roepend piepend zijn naam Kieievieiet Kieievieiet… Kieievieiet Kieievieiet… minuten lang kan ik er naar kijken zonder ervan af te wijken tot die tingelende bel je kent dat wel zo van een al te sportieve fietser kwam snel korter en keek almaar bietser hij had nochtans anderhalve meter die rennerachtige zweter maar ben wel blij dat hij belde aan die Netedijk daar ten velde want zelfs dat doen er velen niet ze denken dat iedereen hun wel ziet hij is ondertussen voorbij keek nog even om naar mij en belde alweer alweer alweer voor een oude wandelende meneer die gewoon genoot van ‘t goede weer Kieievieiet Kieievieiet… Kievieiet Kievieiet… hij leek te zeggen vergeet mij nu niet nu nieiet nu nieiet… Kievieiet Kievieiet...