stilte lachte blij ik was erbij jij in het bos een hoofd vol met herinnering lage varens en het zachte groen van mos ook zij van grote hoogte verbonden met elkaar ze waren daar gescheiden uitgestrooid maar nu weer een paar stilte lachte blij jij voelde thuis met af en toe wat licht van gisteren dat verleden filterde in gezichten van vandaag er was geen pijn die ooit hun heengaan tekende maar vrede in de sfeer van zijn en samen verder gaan wil melker 17/05/2016