vertrapt verlangen kleeft achter volgend
als een uit getrapte peuk die zonder enige
voldoening deed branden toen daar net
de vertraagde veel te laat op één na
laatste bus toch nog kwam opdagen.
het filter nog vast geplakt onder de zool
van je met natte sokken en gevoel loze
koude tenen gevulde sneaker doet
geërgerd, erger dan daarvoor rustig aan
sjokken naar de moeizaam open gaande
luid krakende deur van de verder geen
mens te bekennen kille lege bus.
mompelend groet je de star vooruit
kijkende chagrijnige chauffeur en loopt
door naar waar je met een doffe plof
en een opgelucht klinkende vermoeide zucht
onderuit zakt op de stugge koude bank die
trillend je hoofd tegen de beslagen ruit
laat stuiten.zonder enig besef van
verplaatsing staar je naar buiten
waar enkel de spiegeling van je eigen
met donkere wallen beklede bleke gezicht
gepaard door wazige strepen van voorbij
razend licht je doen verlangen naar
daarvoor gemaakte achter volgende
herinneringen je sluit je ogen die
omringt worden door intens treurige warmte
terwijl je met een te droge mond
en veel moeite echter niets probeer
weg te slikken...