jij daar en ik hier
je belt iedere dag
dat het goed gaat
soms wel twee keer
omdat je me zo mist
ik tel de uren
voor je weer thuiskomt
doe wel mijn ding
kan ook genieten
en ook heerlijk mopperen
over de kou
de avonden kunnen best moielijk zijn
niet omdat ik eenzaam ben of zo
maar gewoon omdat mijn denken
dan met me op hol slaat
hoe zal het verder gaan
als je thuis bent
je niets meer hebt om
je op te verheugen
zoals op je reis
naar je moederland
Suriname
en je dierbaren daar
wat zullen de controlebezoeken
aan de oncoloog
vertellen
wat zal er in diens ogen
en houding
af te lezen zijn
aleer zijn mond zal gaan spreken
ik weet het
ben ook heel erg dankbaar
dat je er nog bent
en dat je er nog zo goed uit ziet
maar de bittere waarheid
ligt voor handen
ik durf het bijna niet
uit te spreken
je hebt kanker
en dat je uit behanndeld bent
ik probeer
zo veel en vaak mogelijk
naar je toe te komen
over je ziekte spreken we dan niet
want jij hebt nog steeds het motto
als je er niet over praat
dan is het er niet
maar ik weet
nu kan ik stilletjes huilen
straks ziet geen mens
mijn angst
mijn pijn