Met haar rug gerecht en hoofd omhoog
Kijk zij het leven aan
Recht aan zonder zich af te wenden
Zij haalt diep adem
En zet ferme stappen voorwaarts
Zij weet niet wat zij tegen zal komen
Maar laat zich niet tegen houden door angst
Zeker
De dichte wolken krommen haar schouders
De tegenwind verkleint haar stappen
De hagelstenen laten haar buigen
De regen snijdt als messen door haar heen
De stappen die zij nu zet zijn verkleint
Zij zoekt onderdak
maar ze zwerft alleen
De zekerheid die de buitenwereld lijkt te zien
Is overkoepelend aan de onzekerheid die haar draagt
Een krachtige vrouw, zeker van haar zaak
Gebukt onder wat het leven van haar vraagt
Onzeker in haar handelen
Onzeker in haar zijn
Zeker van haar onzekerheid
Eigenlijk mag deze er niet zijn
Wat zou er nu gebeuren
Als zij met de liefde die in haar huist
Haar onzekerheid zou omarmen
Zou zij haar kilte doen ontdooien
door de aanraking van haar zwakte
Zou zij zich laten omhelzen
door iemand die haar echt ziet
Zou zij gelukkiger worden
of alsnog verstikken in haar eigen verdriet
Zou zij dat masker afzetten
Dat zij al jarenlang draagt
Zou zij, hand in hand met haar onzekerheid
Rechtop voor dat leven gaan staan
Vragen zonder antwoorden
Verlangens zonder vooruitzicht
Herkenbaar maar niet gewenst
Onzekerheid, jij vervelend wicht
Maar kom laat haar je omarmen
Omarmen in alle lelijkheid die je laat zien
En samen maken jullie kennis met zekerheid en zelfvertrouwen
Misschien dat je dan stilletjes aan verdwijnt
Misschien