een beeld van zon en wilde rozen als balsem voelbaar in het avondlicht voor even open bloeiend over het strand nerven strepen in zachte schaduw van handen tekenen het pril ontstaan nog breekbaar te beschrijven tot verstilling in onze vertedering te lezen is vertel mij wat werkelijk na deze woorden blijft zoals nu het stil nog breekbaar en voor even onvertaald ontwaken tekent verbonden de zee vertoont voelend de golven van uitgestrooide bloemen met een diepere vergankelijkheid van leven tussen iets van korrelig zand en achter deze beelden bloeit een nieuw beginnend verhaal