de dagen repeteren
in een jaarlijks
schouwtoneel
figureer ik in
mijn eigen leven
speel ik omzichtig
naar het beste deel
ervend deel ik
wat is opgedaan
de mooiste dracht die
mij kon kleuren
heb ik gevend
laten gaan
in de rimpels
die ze dragen
van het water dat
in sterkte zachtheid peilt
laat ik de deuren op
een kiertje, het is
dat licht dat
mij verblijd