Zonder enig mededogen
Wordt over de mens
Die vaak eenzaam is
Heen gegrapt of platgewalst
Men praat maar wat
Men bezeert anderen
Om de lachers op
De hand te krijgen
Voelt men de eigen
Eenzaamheid
Niet zo
Zo gaat dat toch
Het klinkt wat bitter
Fluistert de wind
Ach ja zegt de vrouw
Die niet graag kwetst
Leven en laten leven
Ze reikt haar hand
Naar de glimlach
Van de zee, de zon de maan,
Haar voeten dansen mededogen
Je zult maar eenzaam zijn