de zon slaapt in een wand van wolken
daar waar zij schijnt, daar lieven wij
de tijd zij ijlt en rent jaren voorbij
net als de nieuwe ochtend die nog komt
waarin wij ouder zijn en zelf beslissen
wijl 't liefdeslied ons altijd nog begeleidt
onstoffelijk haar melodie die ons laat zweven
zij gunt ons echt een heel lang leven
liefde is het geschenk dat niemand mij kan nemen
en wolken trekken steeds in 't blauw voorbij
zó dat er altijd vreugde leeft zelfs in mijn wenen
want ik getroost word, mij voor niets nog hoef te schamen
jij bent er steeds, je hart en stem heel puur
jij streelt mijn twijfels weg door 't grenzeloze geven
in heel mijn zijn tot aan mij stervensuur
sunset 10-08-2019