Tekens aan de wand...
Trompetgeschal bereid me voor op het einde,
de lucht is grauw en grijs, maar dit gezegd zijnde
hoop ik toch nog op verlossing.
Gedachten en verzinsels groeien in het achterhoofd.
Maar de geest is zwak en moe.
Ik verberg me achter najaarstranen in de vroege morgen
en ben niet langer heer en meester over m'n eigen zorgen.
Onkunde en zelfbeklag doen de boeken toe.
Ja, ik wentel me in de lokroep van de stilte,
in de waas van teleurstellingen na de erfenis.
Zo krijgt het zinloze sterven toch nog een betekenis...
esteban 27 november 2019