nadien valt honing uit de bomen
even onaanraakbaar als
lucht onder steen
er is genoeg winter te gaan
voordat blauw een kleur is en
groen de aarde
nog altijd borstelt het water
zijn tanden, ondergaat huid terloops
onbekommerde rilling
krakend de ruggengraat
in vertraging zeer dicht naderend
terwijl dit later lijkt
op dat voorheen tastbare strelen