het meer, verhuld door witte nevelsluiers
laat amper bergen, rotsen vermoeden;
de pendelboot met voetgangers geladen
glijdt zachtjes verder op haar stille tocht
maar niet voor lang, want ondanks vroege stonde
vervult de echoblazer heel getrouw zijn plicht
en ook zijn hoed doet razendsnel de ronde
- al lacht men wel, van harte gaat het niet
en wijl toeristen nog hun dagplan maken
verheft zich uit de mist St Bartholomä
gezapig, mensenleeg in peis en vree
tot eerste zonnestralen 't water raken
aan oever sluiers dan vervagend
zie je de sneeuw die uit de hoogte groet
natuur blijft altijd weer verbazen
en t maakt niet uit waar je haar ook ontmoet
sunset 09-12-2016