een rode druppel valt op de grond
je wist het wel, ik was gewond
ik zei van niet ik was kern gezond
nee het was niet het lichaam dat bloede
het was mijn ziel die leed
het voelde alsof ik viel zo hard en snel
alsof mijn ziel door tweeën sneed
en ik voelde niemand ging mij helpen het enige wat zei dachten is dat het hun speet
alleen jij wilde me helpen alleen kom je het niet.
mijn tranen waren heet kokend van woede en haat
het is nu al telaat het kwaat is al geschiet
en het bloed al vergoten
en all die tijd voelde ik me opgesloten de ketens braken en ik was vrij maar dat voelde niet zo