totaal onverwacht kreeg de griep me in zijn greep onderhuidse rillingen krampen in mijn maag door koorts overmand kreeg ik de vreemdste dromen zag ik in die duisternis vreemde wezens die me belaagden nu hang ik als een slappe vaatdoek in mijn stoel dus niemand moet al te veel van me verlangen toch dansen nu mijn vingers op het toetsenbord omdat naast de griep me het fluisteren van de wind me gaat overvallen liefde, afscheid vaarwel plus een rivier vol tranen geen spijt maar wel ........................................ denkt hij ooit nog eens terug aan al die momenten samen toen de chemovloeistof druppel voor druppel in zijn aderen vloeide en samen met met mijn stil gebed smeekte om een verder nog lang leven samen onderhuidse rillingen dringen zich op mijn maag krimpt samen nu ieder apart