zacht stijgen de schimmen uit het donker van de nacht de maan doorbreekt de nevel laat stenen rozen bloeien en maakt grijs beton zilver ik hou van het stille leven van de zwarte hemel waaraan sterren fonkelen mensen wat een pracht de kracht aan het zwart ze wijzen de weg aan velen verdwaalden op donkere aardse wegen die duizenden sterren aan de oneindige melkweg het duister zit vol leven zie niet enkel het zwart maar ook het stille leven kijk en luister met gepaste stilte naar de nacht christa (aangepast gedicht van mijzelf)