Mijn leven.
Mijn leven is een leven vol met pijn,
vechten, afwijzing en verdriet.
Elke avond hoop ik dat ik niet meer wakker wordt
en de belangrijkste persoon, die begrijpt mij niet.
Elke morgen sta ik toch weer op,
zorg ik voor anderen, zeg ik geen stop.
Elke dag vechten tegen de wereld en mijn pijn,
elke dag de bevestiging dat mijn leven zo zal zijn.
Ik heb geen controle meer,
mijn doelen, energie en kracht zijn weg.
Letterlijk ieder woordje doet zeer,
het maakt niet meer uit wat ik nog zeg.
Het liefst zou ik willen opgeven,
gaan naar een stille plek met alleen maar rust.
Want dit is niet hoe ik nog wil leven,
als het alleen maar op ellende berust.
Mijn hoofd staat op knap,
ik ben gespannen en helemaal vol.
Ja ik wil ermee kappen,
het interesseert mij allemaal geen hol.
Hoeveel kan een mens nog dragen,
waar ligt de grens, dat ene punt,
Wat is het nut van hulp vragen,
Als je echt niet meer kunt?
Ik sta nu op een richel, boven het ravijn,
Stap ik terug, of zal ik springen,
Dan is er eindelijk een eind aan de pijn.