Kleine stappen gaan het snelst,
Door de witte sneeuw verlangzaame ze.
De kou vult mijn gezicht, bloed en dan ook mijn hart.
En voor ik het weet is alles licht.
Van wit naar rood warmt het op, smelt het op, vergaat het
zo snel als het kwam, alle sporen uitgewist,
alsof ik nooit bestond.
Een enige ziel wachtend op mij,
Voel ik een warme aanraaking,
Een zachte stem die mij verteld
Dat ik het toch nog waard ben