van zee naar land beschrijft het zand soms bitter en zout dan zacht voelbaar in het langzaam ontstaan als een spiegelschrift van golven die open vrijheid geven met iets van emotie te lezen door het pas ontwakende licht of enkel maar een ogenblik de stilte nu te voelen wat voor even blijvend is en het beluisteren benoemen van deze melodie ontwakend en stil over de nog onvoltooide beelden gericht met het keuren te volmaken en bloeien als stille gebeden die tijdloos herinnering dragen van liefde van leven zo breekbaar in dit nabijzijn