Alleen en verlaten moedertje alleen aan de tafel in gedachten verzonken de kaarten voor haar, geen spel ze wou wel beginnen andere dagen ging het vanzelf dan voelde ze zich goed dan speelde geen ouderdom maar nu zoals nu, meer dan ooit ze voelde haar eenzaamheid tot diep in het oude lichaam de geest liep het verleden na enkele tranen vielen op de tafel familie zag ze bijna nooit één enkele passant, soms die vroeg haar, hoe is het met U zij antwoorde nooit, knikte even ela