Zo .
Zo uit het niets
Is storm geboren
Onstuimig spat het water op
Slaan golven hoog
Over de pieren
Vliegen takken uit een bomentop.
Zo plots’ling kan
De dood ons scheiden
Van iemand die vol liefde trad
De jaren door
Moeder of vader
Op het ons zo vertrouwde pad.
Zo kan ons leven
Glanzen, stralen
En zo heerst er de duisternis
Gedisoriënteerd
Ons wand’len
Van blijdschap tot in ergernis.
Toch mag ik mij
Gedragen wezen
In de Vertroosting van de Heer
Die met mij leed
Weet van gevoelen
Ons doet verrijzen tot Zijn eer.
th