Zeemotie…
Ik zie de grijze eminentie, sprekend zijn de zinnen!
Weet niet waarom zijn woorden zomaar nemen,
alsof ik de zee niet meer mag beminnen.
Over een deken van nat zand schuimt het water
richting het rusteloze denken.
Hier ben ik geboren, hier zal ik wachten
tot jouw naam uitspreken
niet meer in achterdocht gekleed zal lopen.
Ik hoor de zegenloze zee en kniel voor zoveel pijn.
Ik … een soldaat uit een troosteloos verleden
die enkel maar heel eventjes bij jou wou zijn…
esteban 27 Februari 2014