Ik mis onze dromen,
ik mis onze tijden,
ik mis de aanrakingen die moeten komen.
niemand anders die ik dit kan verwijden...
Ik mis je aanraking,
ik mis je woorden,
Ik mis steeds die poging,
om dichter bij elkaar te horen...
Want jij was zo bijzonder,
jij was zo speciaal.
Jij maakt mij compleet,
Het leek wel illegaal...
Misschien is dat wel waar,
Want elke nacht kwam je langs
en raakte jij mij daar,
Waar ik zwak en hulpeloos was...
Mijn dromen werden verlangens
en niemand die mij snapt
Over dit nerveus wrekkend en intens
geschreeuw van omarming en jouw liefde
Maar misschien is hij verzonnen
Misschien bestaat hij echt
ooit van mijn wensen begonnen
en nu waarderkelijk voor vecht...
hoor mij aan
hoor mijn gegil
Ik zal niet weg gaan
En ben ook na lange na niet stil
...Want voor een reden,
was jij mijn thuis...