een veeg licht ik mozaïekte met stukjes leven om ze harmonisch te passen in het bestaan het leek goed te gaan tot de lijm verdroogde het cement verpulverde waarin ze waren gegoten heb met alles gebroken toen ik jouw ogen zag een veeg licht in een donkere straat bij nacht je lach parelde tanden in witte aanstekelijkheid handen speelden met schaduw in een verrukkelijke werkelijkheid de andere wereld heeft voorgoed afgedaan onder liefdesvleugels hebben wij de zon weer op zien gaan wil melker 13/06/2015