er is een brug daarover het water het staat er al wel een poos tegen de leuning rust men vergangelijkheid is er al zie het hout van de poten het draagt een volle last van ochtend tot de middag ziet het zijn gezicht in de plas met kameraden loop ik er over het is zo knus tussen het loof dichtbij zijn de oever en bomen er is verbinding voor altijd