Martelgang Herberg me in zanderige gronden Verstop me in stofferige bodems Vergeet wie ik ben en was Laat me sterven, al was het maar voor even In eeuwig lijden, huist de pijn Verdort in verlepte tranen Waar het gat geslaan is in hart en ziel Waar de gapende diepte schuilt Het mag dan zelfzuchtig zijn In verdommenis is geen mededogen Het inferno is allesverterend In martelgang gerust