ergens in de luwte ik heb wind contouren gevraagd van het land waarover hij net heeft geraasd hij dwarrelde wat ergens in de luwte sprak ik met hem af benieuwd naar ontmoeten hij streek neer in een vlaag onverwacht maar ik wist dat hij het was hij bulderde niet vloog nauwelijks op maar was heel bedaard zo dicht bij aard hij omvatte mij liet zijn streken zien kleine stormen en hozen stiltes als tussenpozen hij eindigde met een onbedaarlijk gaan zijn afscheid een zware orkaan in het oog hoorde ik mijn naam wil melker 14/08/2016