Texel.
De boot als een
Symbolisch teken
Bevrijdt je van het vaste land
’t eiland gevoel
Dat overstijgt je
De rust heerst aan de and’re kant.
De trossen los
De meeuwen reizen
Al zwevend begeleidend met ons mee
Je proeft het zilte
Voelt de deining
Je waant je op een brokje zee.
De mokbaai wacht
In volle glorie
Lepelaar en aalscholver vormen het beeld
Van een natuur
Die ons blijft boeien
In al haar schoonheid nooit verveeld.
Wij trekken op
Via Den Hoorn
’t bekende kerkje eens vol licht
Om scheepvaart
Richting aan te bieden
Nu wat verstild in ons gezicht.
Het dennenbos
De uitkijktoren
’t museum , de Koog , Sluftervallei
Wij trekken langzaam
Naar het Noorden
Cocksdorp ligt weldra aan ons zij.
Bestijgen wentelend
Naar boven
De vuurtoren , zien al het weids
Omringt door zee
En wadden platen
Bevrijden ons van ’t eigentijds.
De oostelijke dijk
Utopia broedplek
Met grote sterns in duizendvoud
Raast langs de bol
Zo Oosterend in
En Oude Schild brengt vissenbout.
Wij dobberen mee
Met al die barken
Die deinen vanuit de Middeleeuw
Hier in de kelder
Vol in grootheid
Ook hier de klank van zee en meeuw.
De boot die wacht
Ons bij ’t Hoorntje
Wij waren even los van stress
Den Burg lieten
Wij even liggen
Die komt wel terug in later les.
Th.