zwart van nacht en
ontij
leven breekt
onder mijn handen
in losse verbanden
gedachten sporen
niet meer goed
blijven staan op
een perron
terwijl de trein
maar verder raast
naar het volgende
station
zie het zwart
van nacht en ontij
door het raam van
de wagon
rij de wereld
in de wielen met
mijn
steeds eenzamer bestaan
er komt een halte
aan
kan de noodrem
niet vinden
zie nog de rode
lichten gaan
wil melker
29/03/2014