Ik weet het niet meer
Ik verdwaal in mijn herinneringen
Het mooie zou moeten blijven
Helaas de nare blijven hangen
scheuren mijn tere lijf.
Ik wil iemand begeleiden op zijn laatste levenstijd
Ik wil erbij zijn, als hij het aardse verlaat
Zoniet zal ik mijn hele leven spijt hebben.
Hij is me zoveel waard.
Niemand die mij begrijpt, dat ik hem naar het sterven begeleid
Maar ik moet het doen, mijn hart en ziel zien af net als hem
Wanneer de overgang zal komen weet ik niet
het is alleen mijn innerlijke die het voelt en ziet.
Hou me niet af van dat moment, want hij heeft me nodig
Ik was zijn dochter, hoewel hij geen kinderen had
Daarom hou ik zielsveel van hem en wil zijn hand vasthouden
zodat hij zich veilig voelt
Hij heeft het koud en rilt
Ik dek hem toe om warmte te geven en nog een beetje leven
Van zijn zetel naar zijn bed
Viel in slaap, hij is op
Ik verwacht mij aan de kilte in mijn hart
Het is verdomd hard
Niets meer kunnen doen voor iemand waar je van houdt.
Moest het gebeuren vandaag of morgen
Laat hem dan de mooie andere kant zien
Geen pijn, geen ellende
Ik mag niet egoïstisch zijn
Daarom zie ik hem te graag, ik moet hem loslaten.
Claire Vanfleteren ©