Het gedacht dat de nacht lacht en het duister bracht veracht de boodschap die uw fabels ontkracht.
Hogerop de top die bergen laat inzakken als de houten marjonetten pop met een ongemeesterde meester die denkt boomwortels te schieten maar als de meesten leeft zijn illusie slechts enkele snel vergeten seconden net als zijn zelfgewaardeerde hersenscheten.
Ik, de geridderde middenklasser die uw ongetrainde zwaardslagen doet breken door het fluwelen spreken van zinvolle levenspreken.
Helaas vergeten is de lach die door de ketens schatert, die de bergen herbergen zodat ze niet inzakken van tonnen barstende regenbuien van trieste boombladeren.
Nu kan ik al raden dat mensen denken wat ik hier allemaal uit mijn botten ben aan het slagen.
Maar mijn waarden zijn als puzzels in poezie.
Onverklaarbaar mistvervagend die hersenen doet kraken.
Anthony Knight