in lyrische extase ik voelde klanken op de weg een stuk klavier speelde chaos van papier zonder schrift in dissonanten naderde apocalyps met af en toe een hemels intermezzo tussen treden die ik heb gemist wanklank bleek al lang refrein in dreunende verwarring het tekstuele werd gerapt in stroboscopisch licht op een magisch virtuele set stemmen hadden het gezicht van alle werelddelen ogen slechts gericht op hen die euforie uit pillen deelden ik ben hen snel voorbij gegaan de naamlozen in lyrische extase voor de hemel zal ik mij nog moeten haasten wil melker 23/02/2017