Ja..
zo is,
het leven.
Het valt, drapeert zich,
om het recht van je bestaan.
Eerst nog los, als onbeschreven,
blank gevoel, luikend naar het eerst gevangen licht.
Totdat,
het vouwt.
Zich wentelt,
keert, langzaam in,
zichzelf schikt.
En het gaat,
zoals het immer,
is gegaan..
-
Het leven,
ach, het leven..
We koesteren het,
soms.
Hebben plannen,
wensen, dromen.
Laat de wereld,
naar ons komen,
tot het einde, schielijk valt.
Als een doek..
-
Buig.
Het schouwspel is geweest.
Het feest, nu echt voorbij.
Ruim de scherven van dit eindig drinkgelag.
Van die dromen, die je als je waarheid zag.
Zie de glans, aan de oevers van je eigen kind.
Die je nu,
als onbegrensdheid,
steeds weer,
tot jezelf vind..
-