Hoe zou ik mij moeten voelen wanneer de nachtmerries en de pijn werkelijkheid worden?
Wat moet ik zeggen als al mijn hoop weg is?
Waar ga ik heen als het leven voorbij raast en alles wat ik wil is doodgaan?
Wanneer krijg ik de keuze en kan ik die eindeloze stem dempen?
Flaschbacks, isolatie en hypervigilentie zijn er in overvloed.
Rust en kalmte kan ik niet vinden.
Ik leef in de hel.
Ik ben de wandelende dood vast met herinneringen in mijn hoofd.