Mijmeren in ’t groen het laatste groen wordt droog gedept door een ijverige zonnestraal die nog door de wolken priemt de lucht drijft in satijn alsof de wereld baby is die lachend spelen wil grijpend naar het wolkenspel het brengt ons in een roes met stralende oogjes warme handen en gevoel van moeder natuur die waakt ons een zalvend kruisje geeft ons toedekt met haar liefde ons doet dromen van morgen ons laat weten, winter is nog ver ela