Allerliefste mama...
Nooit had ik gedacht om dit voor jou te schrijven,
Maar na de afgelopen maanden, weken en dagen
Heeft mijn hart me toch zo ver weten te krijgen...
Er zitten honderden woorden in mijn hart gevangen,
Woorden van pijn, verdriet, boosheid en angst,
Maar ook woorden die naar eeuwige rust verlangen.
Wanneer ik mijn ogen sluit, komt alles weer naar boven,
Dan zie ik de gebeurtenissen van de hele dag terug
En kan ik alles slechts met tranen pas echt geloven..
Lieve mama, je doet zo ontzettend veel voor hun en mij,
Maar door sommige word het je niet in dank afgenomen
Je blik staat dag en nacht droevig, nooit meer gelukkig en blij.
Hoe je behandelt word, is te pijnlijk om te verwoorden,
Namen zal ik niet noemen, dan voel ik enkel haat naar hun
Zoveel haat dat je werkelijk zin krijgt in moorden.
Ik weet niet hoe ik het oplossen kan
Dat ze ooit gaan inzien wat ze je aandoen
Je accepteert dit al veel en veel te lang
Weggaan heb je vaak overwogen en aan gedacht
Maar om mij en hem ben je steeds weer gebleven
En omdat je diep in je hart op verbetering had gewacht..
Maar mama, zie in dat dat er niet meer zal komen,
De ruzie's het slaan, de woorden zullen blijven
Kies voor jezelf, je leven, je doel en je dromen
Een betere moeder heb ik me nooit kunnen wensen,
Maar dat een paar van je eigen vlees en bloed dit je aan doet
Daarvan heb ik mijn twijfels... Zijn dat wel mensen
Onthoudt dat alles wat je doet ik je dankbaar ben
En ooit op een dag, als dit alles hopelijk voorbij is
Hoop ik dat ik je lieve, blije en gelukkige hart herken.