een gedicht van een vader en hier de eerste zin...
even snel afscheid bij de deur zie ze daar nou staan..
daar is dan weer dat rotgevoel dat je ze weer moet laten gaan...
het is weer even wennen maar de dagen gaan weer door...
op naar die veertien dagen dat weekeind, daar gaan we dan weer voor...
de dagen tikken verder je leeft je leven met de dag...
gaat je eigen gang, praten ouwehoeren soms met een gemaakte lach...
5 dagen zijn voorbij het weekend voor de boeg...
je geniet van het weekeind, maar dan ook weer gek genoeg...
is er ook een leegte je raakt er niet aan gewend...
het is niet anders maar dan voel je, dat je ze aan het missen bent...
de leegte stop je weg en je gaat gewoon maar door...
je doet je ding en 5 dagen nog, daar gaan we dan ook voor...
weer vijf dagen zijn voorbij en nog eventjes geduld...
dan weet je zeker wordt de leegte weer gevuld...
het laatste uur en kan niet wachten dan voel je je weer fijn...
dan weet je dat ze weer heerlijk bij je mogen zijn...
die weekeinden gaan dan zo weer voorbij...
het waren leuke dagen en ze maakten je weer blij...
dan is het weer zondag avond en alle spullen bij elkaar...
nog even lachen bij de deur en afschied nemen maar...
begin met lezen vanaf boven weer bij het begin...