Nog niet zo lang geleden hoorde ik in het toenmalige heden een uitdrukkelijk geuite wens van een knappe jonge mens hij verlangde terug naar het gewone weg uit de saaie quarantaine zone die zijn thuis nu voor hem was geworden elke dag eten uit dezelfde moeders bloemekesborden gaan en staan en terraskes doen was wat hij wou en als het mocht ook zeker doenen zou maar aai oei ...aai aai aai hij vond zijn leven nu zo saai aub terug naar het gewone zei hij snel gevolgd door een ‘wéét je wel’ ik was echt met deze jongeman begaan hoe ongelukkig kun je door het leven gaan verdorie prijs u toch gelukkig jonge man gezond en zoveel dat je nog WEL kan maar helaas... hoe eng van geest kan men worden hiervoor zijn geen tweets of waarschuwingsborden wat hij niet beseft of weet zelfs geen aandacht aan besteedt dat in Auschwitz VELEN hebben gedacht er met heel hun ziel naar hebben getracht alstublieft bewaker laat ons terug naar het gewone ze zouden zo blij zijn geweest met ons ongewone terug altijd weer in hetzelfde Thuis een bed zonder rat of muis geen angst , koude of pijn meer moet dat toch echt niet zijn wat zouden ze content geweest zijn om terug mens te mogen worden elke dag eten uit dezelfde moeders bloemekesborden...