Ik kijk door het gordijn
ik wil niet meer naar binnen kijken
laat me weer naar buiten gaan
ik mis de straat, de pratende mensen
ik wil weer op eigen benen staan
Jij houdt mij gevangen
al weken zit ik binnen
ik mis de buitenlucht
de zon, de wind, de regen
alstublieft, houd me niet meer tegen
Het gordijn houd ik open
zo kan ik toch een klein beetje
van ‘buiten’ dromen …
dat je me snel weg laat gaan
dat mag ik hopen
Op een dag kwam je hier zomaar in
en zei me:
“ik ben hier nu de baas,
alles naar mijn zin”
En zo zit ik hier
nu turend door het gordijn
alstublieft
laat me toch weer vrij zijn
(zie voor uitleg in een reactie onder het gedicht)